Η δυσαριθμησία, μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή, που εκδηλώνεται με δυσκολίες στην αίσθηση των αριθμών, στην απομνημόνευση αριθμητικών δεδομένων, στον ακριβή ή ευχερή υπολογισμό και στον ακριβή μαθηματικό λογισμό, αποτελεί πηγή διχογνωμίας στην τρέχουσα βιβλιογραφία, για τους μηχανισμούς που μεσολαβούν την εμφάνισή της. Η παρούσα έρευνα προσπάθησε να προσδιορίσει, αφενός τους δείκτες και προβλεπτές της διαταραχής της δυσαριθμησίας, στην ηλικία των 8-9 ετών, μέσα από τη διερεύνηση των υποκείμενων ικανοτήτων στη μη συμβολική και στη συμβολική αριθμητική επεξεργασία, και των γνωστικών μηχανισμών, που υπονομεύουν την απόκτηση της μαθηματικής ικανότητας των μαθητών, υπό το πρίσμα της σύγκλισης τριών υφιστάμενων θεωριών, ήτοι, της θεωρίας του ελλείμματος αναπαράστασης μεγεθών (magnitude representation  deficit) ή του ελλείμματος αίσθησης αριθμού (number sense deficit) (Dehaene, 2011), της θεωρίας του ελλείμματος πρόσβασης (access deficit hypothesis) (Noël, & Rousselle, 2011) και της θεωρίας του μοντέλου των γνωστικών ελλειμμάτων (Geary, 2004, 2011), και αφετέρου τη συμβολή των σχηματοποιήσεων/μοντελοποιήσεων, ως μέσου αναπαράστασης των αριθμητικών ποσοτήτων για την ενεργό κινητοποίηση των σύμπλοκων σχέσεων της μη συμβολικής αριθμητικής διάκρισης, της συμβολικής αριθμητικής επεξεργασίας και γνωστικών λειτουργιών, κατά την εκμάθηση των αλγορίθμων των αριθμητικών πράξεων με τη στρατηγική διδασκαλίας της γνωστικής μαθητείας. Η θεωρητική λογική αυτής, θεμελιώνεται στο μεταθετικιστικό παράδειγμα έρευνας με επιλογή της εμπειρικής ερευνητικής μεθόδου, μέσω μιας συσχετιστικής-προβλεπτικής φάσης και μιας πειραματικής. Στη συσχετιστική φάση της έρευνας συμμετείχαν 60 μαθητές, ηλικίας 8-9 ετών, οι οποίοι αποτέλεσαν την ομάδα μαθητών με δυσαριθμησία, (34 αγόρια, 26 κορίτσια Μ.Η = 101,53 μήνες, Τ.Α. = 1,17) και 60 μαθητές την ομάδα τυπικά αναπτυσσόμενων μαθητών (29 αγόρια, 31 κορίτσια Μ.Η = 101,8 μήνες, Τ.Α. = 1,25), βάσει μιας σειράς διαγνωστικών ελέγχων. Στην πειραματική φάση, συμμετείχε ένα τυχαίο δείγμα 10 μαθητών, από την ομάδα των 60 μαθητών με δυσαριθμησία, το οποίο χωρίσθηκε σε δύο ισοπληθείς ομάδες των πέντε ατόμων, όπου στην πρώτη ομάδα εφαρμόστηκε η πειραματική παρέμβαση, έναντι της δεύτερης, που συνιστούσε την ομάδα ελέγχου. Υπό το φως των ευρημάτων της συσχετιστικής-προβλεπτικής φάσης της έρευνας, οι μαθητές με δυσαριθμησία παρουσιάζουν μια αναπαραστατική εξασθένιση μη συμβολικών αριθμητικών μεγεθών, η οποία συνιστά μια διακριτή διαφορά των προτύπων ενεργοποίησης των εγγενών αριθμητικών συστημάτων σε σχέση με τους τυπικά αναπτυσσόμενους συνομήλικους, εμφανίζουν χαμηλές επιδόσεις στις συμβολικές αριθμητικές αναπαραστάσεις, οι οποίες συνιστούν σημαντικές πηγές μαθηματικών μηχανισμών που σχετίζονται με την κακή αριθμητική απόδοση και διαφοροποιούνται σημαντικά ως προς τα δομήματα των γνωστικών λειτουργιών, εργαζόμενη μνήμη και επιτελικές λειτουργίες. Τα ευρήματα παλινδρόμησης της μελέτης, αναδεικνύουν ως σημαντικότερο προβλέπτη την ικανότητα Subitizing, και ακολουθούν η γνωστική εναλλαγή, η επίδραση της απόστασης 1 ψηφίου, ο χρόνος απόκρισης της ικανότητας Subitizing, και ο χρόνος απόκρισης κατά τη διάκριση ποσοτήτων (R.T W), ως προβλέπτες που συνεισφέρουν στην πρόβλεψη. Η εστίαση της προκύπτουσας ερευνητικής εργασίας στη συμβολή της πειραματικής παρέμβασης, αναδεικνύει την αιτιώδη συνάφεια μεταξύ των σχηματοποιήσεων/μοντελοποιήσεων, με την υποστήριξη της στρατηγικής διδασκαλίας της γνωστικής μαθητείας, στη βελτίωση της αλγοριθμικής επίλυσης της πρόσθεσης και της αφαίρεσης, στην εγγενή ικανότητα Subitizing, του χειρισμού συμβολικών αριθμητικών πληροφοριών, και δομημάτων γνωστικών λειτουργιών, όπως της λεκτικής εργαζόμενης μνήμης αριθμών, της αναστολής, της προσοχής – ταχύτητα επεξεργασίας και της γνωστικής εναλλαγής.

The dyscalculia, a neurodevelopmental disorder, that characterized by difficulties in sensing numbers, memorizing arithmetic data, accurate or easy computation and accurate mathematical calculus, is a source of controversy in the current literature on the mechanisms that mediate her appearance. The present study attempted to determine, on the one hand the indicators and predictors of dyscalculia at the age of 8-9 years, through the investigation of the underlying abilities in non-symbolic and symbolic numerical processing and the cognitive mechanisms that undermine students’ mathematical ability acquisition, in the light of the convergence of three existing theories, namely, the theory of magnitude representation deficit or number sense deficit (Dehaene, 2011), the theory of access deficit hypothesis (Noël, & Rousselle, 2011) and the theory of cognitive deficits model (Geary, 2004, 2011), and on the other hand the contribution of formatting/ modeling, as a means of representing arithmetic quantities for actively mobilizing the complex relationships of non-symbolic numerical discrimination, symbolic numerical processing and cognitive functions, while learning the algorithms of arithmetic operations with the cognitive learning strategy. The theoretical logic of study is based on the post-empirical example of research by choosing the empirical method through a correlative- predictive phase and an experimental one. In the correlative phase of the study participated 60 students, aged 8-9 years, who were the group of students with dyscalculia (34 boys, 26 girls, Μ.A.= 101.53 months, S.D.= 1.17) and 60 students were the group of typically developing students (29 boys, 31 girls, Μ.A.= 101.18 months, S.D.= 1.25), based on a series of diagnostic tests. In the experimental phase, participated a random sample of 10 students, from the group of 60 students with dyscalculia, which was divided into two equal groups of five, where in the first group applied the experimental intervention, versus the second, which constituted the control group. In the light of the findings of the correlative-predictive phase of research, students with dyscalculia present a representational attenuation of non-symbolic numerical magnitude, which constitutes a distinct difference of the patterns of activation of inherent numerical systems compared to typically developing peers, perform poorly on symbolic arithmetic representations, which are important sources of mathematical mechanisms associated with poor numerical performance and vary significantly in structure of cognitive functions, working memory and executing functions. The study’s regression findings highlight as the most important predictor the ability of Subitizing, followed by cognitive rotation, effect of one-digit distance, response time of the ability of Subitizing, and quantity response time (R.T.W.), as predictors that contribute to the forecast. The focusing of the resulting experimental research to the contribution of the experimental intervention highlights the causal link between formatting/modeling, by supporting cognitive learning strategy in the improvement of the algorithmic solving of addition and subtraction in the inherent ability of Subitizing, in the handling of symbolic arithmetic information and structures of cognitive functions, such as verbal numeric working memory, inhibition, attention- processing speed and cognitive rotation.