Ο προβληματισμός μας έγκειται στα φτωχά μαθησιακά αποτελέσματα στη διδασκαλία των Φυσικών Επιστημών στο Λύκειο. Σε μια τάξη της επιστήμης, οι μαθητές, οι οποίοι εκτίθενται στην παραδοσιακή διδασκαλία παρακολουθούν με κοινωνικό και συναισθηματικό κόστος (Adesoji, 2008) με το γεγονός να διαμορφώνει κλίμα μη ελκυστικό ή ακόμα και απορριπτικό και συνακόλουθη αρνητική στάση για την επιστήμη (Shafquat, 2011). Με δεδομένο μάλιστα ότι το κυρίαρχο παραδοσιακό μοντέλο, στο οποίο εκτέθηκαν οι μαθητές για τη διδασκαλία των ΦΕ επί σειράν ετών, πέραν του γεγονότος ότι κρίνεται πλέον ανεπαρκές για την προώθηση των νέων στόχων της διδακτικής των ΦΕ, είναι άσχετο με τις ανάγκες και τις προσδοκίες τους, αφού είναι αδύνατο να συσχετίσουν αυτά που μαθαίνουν με την πραγματικότητα. Η μη ενεργός εμπλοκή των μαθητών στη διαδικασία μάθησης των ΦΕ, μέσω του παραδοσιακού μοντέλου, συνιστά τροχοπέδη στην εξέλιξή τους (Gross & Thomson, 2007), αφού οι ΦΕ διαχρονικά θεωρούνταν συντελεστής για την κατανόηση του κόσμου και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ανθρώπων.
Επιπλέον οι ΦΕ συνιστούν στην εποχή μας βασικό μαθησιακό υπόβαθρο για επίλυση παγκόσμιων προβλημάτων με επιχειρηματολογία σε συνεργατικά πλαίσια (Misra et al., 2016). Ωστόσο η διατύπωση ποιοτικών επιχειρημάτων θεωρείται ουτοπία, αφού το παραδοσιακό μοντέλο δεν επικροτεί τη δικαιολόγηση και την κριτική σκέψη (Αjaja, 2013·Τριλιανός, 2013). Πολλαπλά μεταρρυθμιστικά έγγραφα (ΝΑΟΕP, 2009· Herman, 2018· Hossain & Tarmizi, 2013) διατείνονται ότι η συνεργατική μάθηση βοηθάει ποιοτικά στην προώθηση των νέων σκοπών της διδακτικής των ΦΕ (Κόκκοτας, 2010), με αλλαγές στα πλαίσια του επιστημονικού αλφαβητισμού (ΕΤΑ). Οι σκοποί αυτοί δεν περιορίζονται στα στενά όρια του περιεχομένου των ΦΕ, αλλά και στην ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας του μαθητού με καλλιέργεια δεξιοτήτων για αναζήτηση και επεξεργασία της χαοτικής πληροφορίας καιέλεγχο της εγκυρότητας αυτής με σκοπό την συνεργατική επίλυση προβλημάτων (Χαραλάμπους, 2010).

Our concern lies in the poor learning outcome of teaching Science in Lyceum. In a Science class, students who have been exposed to traditional teaching methods attend lessons at a social and emotional cost (Adesoji, 2008), a fact which creates an unattractive atmosphere, and may lead to rejection and, consequently, to a negative attitude to Science (Shafquat, 2011). It is a given fact that the prevalent traditional teaching model of Science, to which students have been exposed for so many years, is not only inadequate to promote the new goals of Science, but also irrelevant to their needs and aspirations, since it is impossible for students to correlate what they learn with reality. The inactive involvement students demonstrate during Science classes in which the traditional teaching model is used will definitely hinder their overall development (Gross & Thomson, 2007). This is due to the factthat Science has always been considered as a determining factor of understanding our world and improving people's quality of life.
In addition, Science nowadays constitutes a solid learning background for solving global problems through argumentation in a cooperative framework. (Misra et al., 2016). However, the expression of qualitative arguments is considered a utopia, since traditional teaching models do not approve of reasoning and critical thinking (Ajaja, 2013 ; Trillian, 2013). According to numerous reformative papers (NEAEP, 2009 ; Herman, 2018 ; Hossain & Tarmizi, 2013), cooperative learning substantially supports the promotion of the new goals of
Science teaching (Kokkotas, 2010), with changes within the Scientific Literacy (SL) framework. These goals do not strictly refer to the content of Science but also to the overall development of the student’s personality by cultivating skills of searching for and processing chaotic information and checking its validity with a view to collaborative problem solving (Charalambous, 2010).