Η παρούσα εργασία πραγματεύεται έναν τρόπο επικοινωνίας των παιδιών προσχολικής ηλικίας με το ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι, μέσα από μια σύγχρονη οπτική αξιοποιώντας την Θεωρία του Gardner. Προηγείται η θεωρητική πλαισίωση και έπεται η ερευνητική πράξη που προκύπτει με αφορμή τη σχετική εκπαιδευτική πρόταση. Διεξήχθη ποιοτική έρευνα με τη χρήση εργαλείων από διαφορετικές μεθοδολογικές προσεγγίσεις. Ως μέσα συλλογής δεδομένων επιλέχθηκαν η συνέντευξη με την εκπαιδευτικό, οι προσωπικές σημειώσεις της ίδιας, καθώς και έργα των παιδιών. Η εκπαιδευτική παρέμβαση έλαβε χώρα σε τάξη νηπιαγωγείου των βορείων προαστίων της Αττικής με παιδιά ηλικίας 5-6 ετών από την εκπαιδευτικό του τμήματος, έπειτα από σκόπιμη επιλογή του δείγματος. Είχε διάρκεια 30- 40 λεπτά σε διάστημα 5 ημερών την τελευταία εβδομάδα λειτουργίας του σχολείου. Από την εφαρμογή της διδακτικής πρότασης καταδεικνύεται η θετική επίδραση που ασκεί στην επαφή των νηπίων με το παραδοσιακό τραγούδι, αφενός, η πρώιμη παρέμβαση και, αφετέρου, η ύπαρξη δραστηριοτήτων που εμφορούνται από τις αρχές της Θεωρίας του Gardner και, κατ’ επέκταση, ενεργοποιούν τους Πολλαπλούς Τύπους Νοημοσύνης (ΠΤΝ) των μαθητών.