Η παρούσα έρευνα επιδιώκει να διερευνήσει εις βάθος τις στάσεις των νηπιαγωγών απέναντι στη συμπερίληψη όλων των παιδιών στο σχολείο του δεσπόζοντος ρεύματος. Για να επιτευχθεί ο κύριος σκοπός της έρευνας μελετήθηκαν επιμέρους στόχοι που αφορούσαν: α) την ανεύρεση παραγόντων που επηρέαζαν τη διαμόρφωση των στάσεων, β) τη διερεύνηση της ενημέρωσης που είχαν οι συμμετέχοντες για τη συμπερίληψη αλλά και του τρόπου που ερμήνευαν την έννοια της συμπερίληψης, και γ) τον εντοπισμό πρακτικών που αναπτύσσονταν στην τάξη με στόχο τη διαχείριση της διαφορετικότητας. Η παρούσα έρευνα αποτελεί μία μελέτη περίπτωσης που διενεργήθηκε σε ένα νηπιαγωγείο του Ν. Ρεθύμνου για 12 εβδομάδες. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν ήταν ελεύθερη, μη-δομημένη παρατήρηση, ημι-δομημένες συνεντεύξεις, άτυπες συνεντεύξεις και είχαν ποιοτικό χαρακτήρα. Έπειτα από την ανάλυση των δεδομένων προέκυψαν αποτελέσματα που είναι εν μέρει σύμφωνα με αποτελέσματα προγενέστερων ερευνών στο χώρο, ενώ ταυτόχρονα προσφέρουν νέα ευρήματα για την εκπαιδευτική βαθμίδα του νηπιαγωγείου. Όσον αφορά τις στάσεις των νηπιαγωγών απέναντι στη συμπερίληψη διαφάνηκε ότι οι συμμετέχοντες διατηρούσαν κυρίως θετικές στάσεις, αντιμετώπιζαν τη διαφορετικότητα ως πηγή μάθησης και σχεδόν στο σύνολό τους ανέπτυσσαν μέσα στην τάξη πρακτικές που στόχευαν στη διαχείριση της διαφορετικότητας των μαθητών με ωφέλιμο τρόπο. Οι συγκεκριμένες πρακτικές προωθούσαν την ισότιμη συμμετοχή και περιείχαν αρκετά συμπεριληπτικά στοιχεία. Αρνητικές στάσεις διατηρούνταν από τους νηπιαγωγούς απέναντι στη συμπερίληψη μαθητών που θεωρούνται ως να έχουν ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες όταν είχαν την αποκλειστική ευθύνη για την εκπαίδευσή τους χωρίς να τους παρέχεται βοήθεια από ειδικούς παιδαγωγούς. Επιπρόσθετα, τα αποτελέσματα της έρευνας ανέδειξαν και άλλους παράγοντες που μπορούσαν είτε να προάγουν είτε να εμποδίσουν τη συμπερίληψη.