Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να εξεταστούν οι στάσεις των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης της Αττικής απέναντι στη συμπερίληψη των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία, η αίσθηση αυτο-αποτελεσματικότητάς τους στις συμπεριληπτικές τάξεις, καθώς και η μεταξύ τους σχέση. Για το σκοπό της έρευνας χρησιμοποιήθηκε η μεθοδολογία της ποσοτικής έρευνας και η συλλογή δεδομένων έγινε μέσω ερωτηματολογίων. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 16 δημοτικά σχολεία της Αττικής με δείγμα 151 εκπαιδευτικών. Για την ανάλυση των αποτελεσμάτων χρησιμοποιήθηκαν οι συχνότητες της περιγραφικής στατιστικής και τεχνικές επαγωγικής στατιστικής. Όσον αφορά τις στάσεις των εκπαιδευτικών απέναντι στη συμπερίληψη των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, τα αποτελέσματα της έρευνας ανέδειξαν πως η πλειοψηφία διατίθεται πιο θετικά απέναντι στο θεωρητικό μέρος της συμπερίληψής τους, παρά σε πρακτικά ζητήματα, που προκύπτουν κατά την εφαρμογή της. Όσον αφορά την αυτοαποτελεσματικότητα των εκπαιδευτικών σε συμπεριληπτικές τάξεις, διαπιστώθηκε πως οι περισσότεροι είναι επιφυλακτικοί απέναντι στις ικανότητές τους να εξατομικεύσουν τη διδασκαλία τους και να διαχειριστούν προβληματικές συμπεριφορές. Παρόλα αυτά φάνηκε πως έχουν εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους να συνεργαστούν με συναδέλφους και ειδικούς επαγγελματίες για τη συμπερίληψη των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στις γενικές τάξεις. Ακόμα, όπως διαφάνηκε από την έρευνα, το φύλο, η διδακτική εμπειρία στη διδασκαλία ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών, το είδος των εκπαιδευτικών αναγκών, η κατάρτιση, η συνεργασία και οι πεποιθήσεις των εκπαιδευτικών επηρεάζουν τόσο τις στάσεις όσο και την αυτο-αποτελεσματικότητά τους. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως η έρευνα ανέδειξε μία ισχυρή σχέση της αίσθησης της αυτο-αποτελεσματικότητας των εκπαιδευτικών με τις στάσεις τους απέναντι στη συμπερίληψη. Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης μελέτης θα μπορούσαν να προσφέρουν σε όσους χαράσσουν την εκπαιδευτική πολιτική της χώρας και σε όσους προετοιμάζουν τους μελλοντικούς εκπαιδευτικούς για την άσκηση του λειτουργήματός τους, χρήσιμες πληροφορίες στην προσπάθεια προώθησης της συμπερίληψης.

The aim of this study was to examine the attitudes of primary school teachers in Attica, towards the inclusion of children with special educational needs (SEN) in mainstream schools, the sense of self-efficacy in inclusive classrooms, and the relationship between them.   For the purposes of this study quantitative research methodology through the use of questionnaire survey were used. The survey was conducted in 16 primary schools in Attica on a sample of 151 teachers. For data analysis descriptive statistics and inferential statistical techniques were used.   Regarding teachers' attitudes towards the inclusion of children with SEN, the results of the study revealed that the majority of them are more positive towards the theoretical part of their inclusion, rather than the practical issues that arise during the implementation. Regarding teachers’ self-efficacy in inclusive classrooms, it was found that most of them are skeptical about their own abilities to personalise teaching and manage ‘problematic’ behaviours. However, they seemed to have confidence in their own competence to collaborate with colleagues and specialists in order to include children with SEN in mainstream classes. Furthermore, as revealed by the survey, gender, teaching experience concerning special education needs, the type of SEN, training, collaboration and teachers' beliefs do affect attitudes and self-efficacy. Finally, it is worth noting that the survey revealed a strong relationship between the sense of self-efficacy of teachers' attitudes towards inclusion.   The results of this study could be useful to those who plan the educational policy of the country and those who prepare future teachers with useful information in an effort to promote the inclusion of children with SEN in order to achieve the best in their function.