Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία δοκιμάζει τη διερεύνηση της πιθανής συμβολής συγκεκριμένων τεχνικών της Γνωστικής Συμπεριφοριστικής Παρέμβασης, προς την κατεύθυνση θετικής τροποποίησης δυσλειτουργικών πεποιθήσεων, σχετιζόμενων με την αυτοεικόνα, παιδιών με δυσκολίες μάθησης. Οι εν λόγω τεχνικές εφαρμόστηκαν από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς των τάξεων, έπειτα από σχετική επιμόρφωση που τους έγινε, ενώ απευθύνονταν στο σύνολο των μαθητών.
Για τις ανάγκες του ερευνητικού τμήματος της εργασίας, διεξήχθη ποσοτική, πειραματική έρευνα, η οποία ακολούθησε προπειραματικό-μεταπειραματικό σχεδιασμό, σε δύο ομάδες. Αναλυτικότερα, σε προπειραματικό και σε μεταπειραματικό στάδιο, συλλέχθηκαν δεδομένα από 8 διαφορετικά τμήματα, των νομών Αττικής και Αχαΐας, μέσω ερωτηματολογίου. Τα τμήματα αυτά χωρίστηκαν τυχαία, προς συγκρότηση της πειραματικής ομάδας (4 τμήματα), στην οποία εφαρμόστηκαν οι τεχνικές της Γνωστικής Συμπεριφοριστικής Παρέμβασης, και της ομάδας ελέγχου (4 τμήματα). Περαιτέρω, στην έρευνα αξιοποιήθηκαν μόνο τα δεδομένα που αφορούσαν σε παιδιά με δυσκολίες μάθησης, ενώ οι αναλύσεις αυτών υλοποιήθηκαν με τη βοήθεια του στατιστικού πακέτου SPSS.
Τα αποτελέσματα έδειξαν πως, πράγματι, η εφαρμογή τεχνικών της Γνωστικής Συμπεριφοριστικής Παρέμβασης δύναται να μετασχηματίσει τις δυσλειτουργικές πεποιθήσεις των μαθητών με δυσκολίες μάθησης αναφορικά με (α) τη γενική αυτοεικόνα που διατηρούν για τον εαυτό τους, (β) την αυτοαποτελεσματικότητα που αισθάνονται σχετικά με το σχολείο, (γ) τη συναισθηματική αποδοχή που χαίρουν εκ μέρους της δασκάλας/του δασκάλου, (δ) το βαθμό στον οποίο αισθάνονται άξιοι αποδοχής και αγάπης και (ε) την εγκατάλειψη από τους άλλους, προς μια περισσότερο θετική κατεύθυνση.