Τα Έλκη Πίεσης (ΕΠ) αποτελούν μείζον πρόβλημα στη Δημόσια Υγεία, διότι αυξάνουν τη νοσηρότητα και τον όγκο της απαιτούμενης φροντίδας και ταυτόχρονα στερούν την αυτονομία και την ανεξαρτησία του ατόμου. Σε μία εποχή με προηγμένη τεχνολογία, πρέπει να αναπτυχθούν και να αξιολογηθούν νέες μέθοδοι παροχής υγείας. Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν η Εκτίμηση της Αποτελεσματικότητας μιας Δημιουργηθείσας Τηλεφαρμογής (ΔΤΕ) στην πρόληψη Ελκών Πίεσης (ΕΠ) από Άτυπους Φροντιστές (ΑΦ), που φροντίζουν κατ' οίκον ασθενείς με κίνδυνο να αναπτύξουν ΕΠ. Ακολουθώντας τα στάδια ανάπτυξης μιας ΔΤΕ και πιλοτικής δοκιμής της, διεξήχθη ένας οιονεί-πειραματικός σχεδιασμός για να επιτευχθούν οι στόχοι της μελέτης. Οι συμμετέχοντες
ΑΦ (n=45) εντάχθηκαν στην έρευνα από το περιβάλλον της κατ’ οίκον περίθαλψης και
κατανεμήθηκαν είτε στην ομάδα παρέμβασης (n = 23) είτε στην ομάδα ελέγχου (n = 22). Η ομάδα παρέμβασης είχε πρόσβαση στην ΔΤΕ, η οποία εσωματώνει ενημερωτικό υλικό, εργαλεία εκτίμησης κινδύνου και υπενθυμίσεις για στρατηγικές πρόληψης ΕΠ. Η ομάδα ελέγχου έλαβε τυπική φροντίδα (ενημερωτικό φυλλάδιο για πρόληψη ΕΠ) χωρίς πρόσβαση στην ΔΤΕ. Η συλλογή δεδομένων πραγματοποιήθηκε σε τρείς χρόνους: Κατά την αρχική φάση (γραμμή βάσης), καθώς και δύο (2) και τέσσερις (4) μήνες μετά την έναρξη της περιόδου παρακολούθησης. Η ανάλυση των δεδομένων
διενεργήθηκε μέσω της εφαρμογής περιγραφικών στατιστικών μεθόδων και επαγωγικής ανάλυσης, χρησιμοποιώντας το λογισμικό IBM SPSS Statistics, έκδοση 27. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο πληθυσμός που χρησιμοποίησε την ΔΤΕ παρουσίασε σημαντική πρόοδο στο βαθμό των γνώσεων
σχετικά με τις στρατηγικές πρόληψης (p = 0,040) καθώς και στην οργάνωση και
αποτελεσματικότητα της υποστήριξης των ασθενών (p = 0,049) με την πάροδο του χρόνου. Ενώ η ομάδα ελέγχου δεν κατέγραψε σημαντικές αλλαγές, η ομάδα παρέμβασης, η οποία εκτέθηκε στην ΔΤΕ, εμφάνισε σημαντική βελτίωση στους τομείς που προαναφέρθηκαν. Οι ΑΦ στην ομάδα παρέμβασης είχαν αρχικά χαμηλή αποδοχή της ΔΤΕ, αλλά η αντιληπτή χρησιμότητα αυξήθηκε σημαντικά στους 4 μήνες (p = 0,010). Μετά από παρακολούθηση τεσσάρων (4) μηνών, η αντιληπτή χρησιμότητα βρέθηκε επίσης να συσχετίζεται θετικά με τα επίπεδα οργάνωσης και αποτελεσματικότητας της υποστήριξης των ασθενών (r = 0,40, p = 0,05). Η έρευνα κατέδειξε ότι η ΔΤΕ αποδείχθηκε αποτελεσματική στην πρόληψη ΕΠ, επιφέροντας βελτίωση στις γνώσεις των ΑΦ, σχετικά με τις στρατηγικές πρόληψης, καθώς και στην οργάνωση και αποτελεσματικότητα της φροντίδας που παρέχουν σε ασθενείς με κίνδυνο ανάπτυξης ΕΠ στο σπίτι.

Pressure Ulcers (PUs) are a major public health issue as they increase morbidity and the required care volume while also depriving individuals of autonomy and independence. In an era of advanced technological knowledge, new healthcare delivery methods must be developed and evaluated. The evaluation of the effectiveness of a Developed Telehealth Application (DTA) for the prevention of Pressure Ulcers (PUs) by Informal Caregivers (ICs) who provide home care to patients at risk of developing PUs. Following the stages of DTA development and its pilot trial, a quasiexperimental design was conducted to achieve the study’s objectives. Participants (n=45) were recruited from outpatient care settings and assigned either to the intervention group (n=23) or the
control group (n=22). The intervention group had access to the DTA, which includes educational material, risk assessment tools, and reminders for PU prevention strategies. The control group received standard care (an informational leaflet on PU prevention) without access to the DTA. Data collection was conducted at three time points: at baseline, as well as two (2) and four (4) months
after the monitoring period began. Data analysis was carried out using descriptive and inferential statistical methods via IBM SPSS Statistics, version 27. The results showed that the population using the DTA demonstrated significant progress in knowledge regarding prevention strategies (p = 0.040)
as well as in the organization and effectiveness of patient support (p = 0.049) over time. While the control group showed no significant changes, the intervention group, which had access to the DTA, exhibited significant improvements in the aforementioned areas. Initially, ICs in the intervention group had low acceptance of the DTA, but perceived usefulness significantly increased at the 4-month mark (p = 0.010). After four (4) months of follow-up, perceived usefulness was also positively correlated with the levels of organization and effectiveness of patient support (r = 0.40, p = 0.05). The research demonstrated that the DTA was effective in preventing PUs, leading to an improvement in ICs' knowledge regarding prevention strategies, as well as in the organization and effectiveness of care provided to patients at risk of developing PUs at home.