Η παρούσα διατριβή επιδιώκει να αναδείξει την πολυπλοκότητα της καθημερινής διπλωματίας, εστιάζοντας στην περίπτωση των εγκλωβισμένων στο Ριζοκάρπασο της Κύπρου. Μέσα από μια εθνογραφική προσέγγιση, επιχειρήθηκε η σύνδεση της θεωρίας με την εμπειρική πραγματικότητα, αναδεικνύοντας τις πρακτικές και τις στρατηγικές που οι εγκλωβισμένοι ανέπτυξαν για να διαχειριστούν την καθημερινότητά τους σε συνθήκες σύγκρουσης.
Η θεωρητική προσέγγιση της διατριβής βασίστηκε στην ανάλυση της καθημερινής
διπλωματίας ως μιας μορφής δράσης, όπου οι άγραφοι κανόνες και οι άτυπες πρακτικές
διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο. Η έννοια της «πομισιαρκάς» αναδείχθηκε ως ένα σημαντικό παράδειγμα καθημερινής διπλωματίας, που συνέβαλε στην οικοδόμηση ειρηνικών σχέσεων μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων πριν από το 1974.
Η διατριβή υποστηρίζει ότι, η καθημερινή διπλωματία δεν περιορίζεται στις επίσημες
διαπραγματεύσεις, αλλά εκτείνεται σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής. Επιδιώκει να
αναδείξει τη σημασία των κοινωνικών δικτύων, των πολιτισμικών πρακτικών και των τοπικών παραδόσεων στη διαμόρφωση των σχέσεων και στην επίλυση των συγκρούσεων.
Σε μια παράλληλη συζήτηση γίνεται ανάλυση της ιδιότητας του πολίτη, της ιθαγένειας και της εκπροσώπησης των εγκλωβισμένων. Η διατριβή υποστηρίζει ότι στην περίπτωση των εγκλωβισμένων, η ιθαγένεια δεν είναι μια στατική έννοια, αλλά μια δυναμική διαδικασία που διαμορφώνεται μέσα από τις καθημερινές αλληλεπιδράσεις και τις σχέσεις εξουσίας.
Τέλος, η διατριβή εξετάζει τη σημασία της μετάβασης της κοινωνίας ως μιας συνεχούς
διαδικασίας που απαιτεί την αναγνώριση του παρελθόντος, την αντιμετώπιση των ανισοτήτων και την προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης. Μέσα από την ανάλυση της περίπτωσης του Ριζοκαρπάσου, η παρούσα διατριβή συμβάλλει στον εμπλουτισμό της θεωρητικής συζήτησης για την καθημερινή διπλωματία και την οικοδόμηση της ειρήνης. Τα ευρήματά της μπορούν να αξιοποιηθούν για την κατανόηση και την αντιμετώπιση παρόμοιων καταστάσεων σε άλλες περιοχές του κόσμου.

This dissertation seeks to highlight the complexity of everyday diplomacy, focusing on the case of the enclaved in Rizokarpasso, Cyprus. Through an ethnographic approach, it attempts to connect theory with empirical reality, showcasing the practices and strategies the enclaved developed to manage their daily lives under conflict conditions. The dissertation's theoretical approach is based on analyzing everyday diplomacy as a form of action where unwritten rules and informal practices play a crucial role. The concept of "pomisiarka" emerged as a significant example of everyday diplomacy, contributing to the building of peaceful relations between Greek Cypriots and Turkish Cypriots before 1974.
The dissertation argues that everyday diplomacy is not limited to formal negotiations but extends to all aspects of social life. It aims to highlight the importance of social networks, cultural practices, and local traditions in shaping relationships and resolving conflicts.
In a parallel discussion, an analysis of the status of citizenship, nationality, and the representation of the enclaved is presented. The dissertation argues that, in the case of the enclaved, citizenship is not a static concept but a dynamic process shaped through daily interactions and power relations.
Finally, the dissertation examines the importance of societal transition as a continuous process that requires acknowledging the past, addressing inequalities, and promoting social justice. Through the analysis of the Rizokarpasso case, this dissertation contributes to enriching the theoretical discussion on everyday diplomacy and peacebuilding. Its findings can be utilized to understand and address similar situations in other parts of the world.