Από το 2009 και έπειτα η Κυπριακή Δημοκρατία βρέθηκε αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση της σύγχρονης ιστορίας της. Στο πλαίσιο αντιμετώπισης αυτής, υιοθέτησε σειρά μέτρων, τα οποία άπτονταν -εκ πρώτης τουλάχιστον- του δικαιώματος στην ιδιοκτησία. Αναπόφευκτο ερώτημα αποτέλεσε το εάν τα μέτρα αυτά ήταν σύμφωνα με το εν λόγω δικαίωμα. Η απάντηση δεν μπορούσε να είναι αντανακλαστική. Αντιθέτως, απαιτούσε αφενός τον προσδιορισμό του θεωρητικού και του θετικού πλαισίου προστασίας του δικαιώματος στην ιδιοκτησία στην κυπριακή έννομη τάξη και αφετέρου την αξιολόγηση των μέτρων αυτών με αναφορά σε τούτο. Η παρούσα μελέτη ευελπιστεί να απαντήσει το ανωτέρω βασικό ερώτημα, εξετάζοντας τα περαιτέρω ζητήματα που το πλαισιώνουν. Σε αυτή λοιπόν, καταρχάς, προτείνεται μία θεωρία προστασίας του δικαιώματος στην ιδιοκτησία. Στη συνέχεια, παρατίθεται το θετικό πλαίσιο προστασίας αυτού ως προκύπτει από το Άρθρο 1 Π1 και το Άρθρο 23 του Συντάγματος, αξιολογούμενων και ερμηνευμένων υπό τις παραδοχές της εν λόγω θεωρίας. Τέλος, αξιολογείται η συμφωνία συγκεκριμένων μέτρων που υιοθέτησε η Κυπριακή Δημοκρατία τόσο με την προτεινόμενη θεωρία όσο και με το ανωτέρω αναφερθέν θετικό πλαίσιο. Συγκεκριμένα, εξετάζεται η συμβατότητα με το δικαίωμα στην ιδιοκτησία της επιβολής έκτακτης εισφοράς και μείωσης στους μισθούς και στις συντάξεις των εργοδοτουμένων και των συνταξιούχων του δημόσιου τομέα, της απομείωσης και/ή της μετατροπής σε μετοχές μέρους των καταθέσεων των καταθετών της Λαϊκής Τράπεζας και της Τράπεζας Κύπρου (κούρεμα καταθέσεων) και της απαλλαγής των πρωτοφειλετών και/ή των εγγυητών από τις υποχρεώσεις τους έναντι των τραπεζών. Στόχο της αποτελεί η προσφορά κάτι νέου στον νομικό και μη, στον ερευνητικό και μη κόσμο∙ η προσφορά εναύσματος για περαιτέρω συζήτηση, αναζήτηση και σκέψη.

From 2009 onwards, the Republic of Cyprus faced the greatest economic crisis of its modern history. In the context of confronting this crisis, it adopted a series of measures, related -at least prima facie- to the right to property. An inevitable question was whether these measures were in line with the right at issue. The answer could not be a reflective one. On the contrary, on the one hand it was required to define the theoretical and positive framework of the protection of the right to property in the Cypriot legal order and, on the other, to assess these measures with reference to this right. The present study hopes to answer the above basic question by examining the additional issues that surround it. Initially, a theory for the protection of the right to property is proposed. Thereafter, the positive framework of its protection is set forth, as this results from Article 1 of the First Additional Protocol to the ECHR and Article 23 of the Constitution, evaluated and interpreted under the assertions of the proposed theory. Lastly, the conformity of measures adopted by the Republic of Cyprus is examined, both with respect to the proposed theory as well as with the above-mentioned positive framework. In particular, under observation is the compatibility with the right to property of the imposition of special contribution and reduction on the salaries and pensions of the employees and pensioners of the public sector, the impairment and/or conversion into shares of the deposits of the Cyprus Popular (Laiki) Bank and the Bank of Cyprus account holders (deposits haircut) and the release of principle debtors and guarantors from their obligations against the banks. Its purpose is to offer something new to the legal and non-legal, research and non-research world∙ to provide stimulus for further debate, exploration and thought.