Σκοπός αυτής της έρευνας είναι να διαπιστωθούν τα μοντέλα και οι τρόποι με τους οποίους επιμορφώθηκαν οι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της κεντρικής και δυτικής Μακεδονίας, τα μειονεκτήματα τους, οι απόψεις των εκπαιδευτικών για την ενίσχυση της ενδοσχολικής και εξωσχολικής επιμόρφωσης καθώς και ο ρόλος του διευθυντή σε αυτές μέσα από την εφαρμογή της μετασχηματιστικής ηγεσίας και τη δημιουργία μιας επαγγελματικής κοινότητας μάθησης. Το σύστημα της μεθοδολογικής προσέγγισης που χρησιμοποιήθηκε ήταν το μικτό μέσω της συλλογής ποιοτικών και ποσοτικών δεδομένων. Το δείγμα της ποσοτικής έρευνας αποτελείται από 115 εκπαιδευτικούς ημερήσιων γυμνασίων, ημερήσιων λυκείων και ΕΠΑΛ, αστικών περιοχών της κεντρικής και δυτικής Μακεδονίας. Το δείγμα της ποιοτικής έρευνας το συνιστούν δύο διευθυντές και ένας εκπαιδευτικός από τα σχολεία τα οποία συμμετείχαν στην ποσοτική έρευνα. Τα ερευνητικά πορίσματα έδειξαν ότι το μοντέλο επιμόρφωσης που κυριάρχησε ήταν το ακαδημαϊκό- ορθολογιστικό ενώ σε κάποιες περιπτώσεις παρατηρήθηκε και το θετικιστικό- τεχνοκρατικό αλλά χωρίς την εφαρμογή μεντορικών τεχνικών. Τα βασικά μειονεκτήματα αυτών των μοντέλων ήταν ο θεωρητικός τους χαρακτήρας, η τεχνοκρατική τους προσέγγιση, η αναντιστοιχία με τη σχολική πραγματικότητα και η επιλεκτική συμμετοχή των εκπαιδευτικών σε αυτά. Οι διευθυντές των σχολικών μονάδων απέχουν από το να χαρακτηριστούν ως μετασχηματιστικοί ηγέτες και οι σχολικές μονάδες δεν εμφανίζουν τα χαρακτηριστικά μιας επαγγελματικής κοινότητας μάθησης. Οι εκπαιδευτικοί στην συντριπτική τους πλειοψηφία επιθυμούν να ενισχυθεί ο βιωματικός χαρακτήρας των επιμορφώσεων και η διεξαγωγή τους στο σχολικό περιβάλλον.